Podróż W poszukiwaniu słonka

Wieczorem dojechaliśmy na szczyt góry w miejscowości Pohorje obok Mariboru na pierwszy nocleg. Autokar piął się w górę a my podziwialiśmy światełka gdzieś daleko w dole. Rankiem naszym oczom ukazał się cudowny widok zamglonej okolicy. Chwila na zdjęcia i w drogę. Na pierwszy dzień mięliśmy zaplanowane zwiedzanie Lublany i Jaskini Postojna.

Lublana stolica Słowenii okazała się niewielkim ale bardzo urokliwym miastem, liczącym 266 tys. mieszkańców. Pierwsze wzmianki o powstaniu miasta pochodzą z 1144r. Przez wieki Lublana przechodziła z rąk do rąk. Przed I wojną światową była pod panowaniem Habsburgów. Natomiast po I wojnie światowej Słowenia przyłączyła się do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Podczas II wojny światowej była okupowana przez Włochów, a następnie przez Niemców. Po wojnie miasto stało się stolicą Socjalistycznej Republiki Słowenii w ramach federacyjnej Jugosławii i pozostało nią do uzyskania przez Słowenię niepodległości w 1991 r. Miasto ładne, czyste i takie poukładane. Troszkę zaskoczył mnie Most Rzeźnika ze szklaną nawierzchnią i dziwacznymi rzeźbami. Lublana jest trzecim miastem w którym zobaczyłam most z "kłódkami miłości".

Jaskinia Postojna (Postojnska jama) to najsłynniejsza słoweńska jaskinia. Korytarze jaskini mają około 27 km długości. Trasa do zwiedzania liczy 5,5 km.  z  czego 4 kilometrowy odcinek pokonujemy jadąc kolejką a pozostałą część musimy przejść. W jaskini panuje stała temperatura 8oC.  Jaskinia została wydrążona przez rzekę Pivka.  Z góry zwisa tysiące stalaktytów o przeróżnych kształtach, natomiast z ziemi wyrastają cudowne stalagmity. Jedna z atrakcji jaskini jest bezoka salamandra o skórze koloru różowego przypominająca ludzką skórę. Maleńka jaszczurka to „Odmieniec jaskiniowy” (ludzka ryba) i możemy go zobaczyć w specjalnym akwarium. Odmieniec jaskiniowy jest niezwykłą istotą która żyje nawet 100 lat i może wytrzymać bez jedzenia do 10 lat.

Jaskinia ma 3 poziomy. Środkowy przeznaczony jest do zwiedzania, natomiast dolny jest zalany wodą. Zwiedzanie jaskini odbywa się w grupach z przewodnikiem. W jaskini obowiązuje całkowity zakaz fotografowania. Zrozumiem kogoś kto pstryka bez flesza ale podczas mojego pobytu przewodnik notorycznie zwracał uwagę na błyski lamp z małych aparatów. Wejścia do jaskini odbywają się co godzinę,  w grupach z przewodnikiem.

Na kolejny nocleg udajemy się do kilkutysięcznej turystycznej miejscowości Vodice. Tu spędziliśmy 3 dni  mieszkając w trzygwiazdkowym hotelu Imperial. Ponieważ sezon turystyczny dobiegał już końca to gości w hotelu było niewielu, natomiast wzdłuż promenady zwłaszcza wieczorem odbywał się ruch niczym ze środka sezonu. Do hotelu wracaliśmy wieczorem więc aby poznać miasteczko wyruszaliśmy na spacer rano lub późnym wieczorem. O każdej porze miasto jest cudowne. Miasteczko posiada port do którego zawijają mniejsze promy, łodzie oraz jachty. Jedna z lokalnych winiarni przypadła nam bardzo do gustu. To bardzo stary budynek z jeszcze starszymi gadżetami. Gospodarz z wielkich beczek nalewał nam wino i częstował figami. Chcieliśmy poczęstować go naszą polską wiśniową nalewką, niestety odmówił. Pośród staroci które tworzyły niesamowity klimat w rogu stało  radio a komoda zawierała  bardzo pokaźny skład  płyt wykonawców chyba z całego świata. Miło nam było gdy właściciel powiedział że wie gdzie leży Gdańsk i że wielu Polaków odwiedza jego lokal.

II dzień pobytu rozpoczynamy zwiedzaniem jezior Plitvickich. Jest to najbardziej urokliwy Narodowy Park Chorwacji wpisany w 1979r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na całość składa się kompleks 16 jezior w dolinie tworzących liczne wodne kaskady, wodospady, strumyki, rozlewiska i stawy obejmujące około 20 tysięcy hektarów. Najbardziej znane wodospady to Batinovački, Kozjački, Galovački, zaś w obrębie jezior dolnych: Milanovački, Milke Trnine, Velike Kaskade i Sastavci. Dookoła piętrzą się skały porośnięte lasem. W stromych ścianach możemy zauważyć jaskinie. Jeden z wodospadów zasila  Plitvicki potok, który spadając w 80-metrową przepaść, z hukiem rozbija się o skały. Turyści chodzą drewnianymi mostkami podziwiając piękno przyrody a zwłaszcza błękitno- zieloną wodę. W cenę biletu wliczony jest rejs elektrycznym stateczkiem. Jeziora Plitwickie  w ciągu roku odwiedza ponad pół miliona turystów i chyba każdy z nich obiecuje tam wrócić ponownie. Okolica jest tak piękna że niejednokrotnie kręcono tu szereg filmów np. Winetu.

W drodze do hotelu mieliśmy przystanek w małej miejscowości Babin Potok i dokonaliśmy zakupów produktów wytwarzanych przez miejscowych rolników. Odbyła się degustacja rakiji, serów i miodów z dodatkami takimi jak figi, orzechy czy migdały.

W środkowej Dalmacji niedaleko Szibernika  na rzece Krka w 1985r. na powierzchni 109 km2 utworzono Park Narodowy Krka  . Obejmuje on środkowy i dolny bieg rzeki Krka i tworzy 7 malowniczych wodospadów. Główną atrakcją są kaskady i wodospady: Biluszicz buk - 20m wysokości, Brijan – 15m wysokości, Manojlovac – 52 m wysokości, Rosnjak (Roszki slap – 25m wysokości, Miljacka slap, i największy, najpiękniejszy oraz najsłynniejszy z nich - Skradinski buk - o wysokości ponad 45 m. To przed nim turyści się fotografują. Najciekawszym miejscem jest półkilometrowy odcinek gdzie rzeka przepływa przez 17 kaskad szerokich na prawie 100m pokonując spadek terenu o wysokości 45 metrów. W wodach rzeki Krka żyje 18 rodzajów ryb słodkowodnych  i morskich w tym 10 rzadkich gatunków. Wapienne dno jest tłem do przepięknej barwy wody od zielonkawej aż po granat.

W wodach "Krka" nie wolno kąpać się poza wyznaczonymi miejscami. Nie można łowić ryb, polować, niepokoić zwierząt, zrywać roślin, psy muszą być na smyczy a także fotografować w celach komercyjnych bez zezwolenia.

Trogir to średniowieczne miasto portowe na wybrzeżu Adriatyku, które znajduje się w  Środkowej Dalmacji wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.

Pierwsze zapiski o powstaniu miasta pochodzą z II w. p.n.e. Przez wieki było zamieszkiwane miedzy innymi przez greków, rzymian, węgrów. Po I wojnie światowej miasto zostało włączone do Jugosławi natomiast w 1991 w wyniku podziału Jugosławii zostało w Chorwacji.

Trogir leży na wyspie i połączone jest z lądem mostem z kamienia. Stary Trogir otoczony był murami obronnymi. Spacer to prawdziwa uciecha dla oczu: urocze zabytki, przepiękne wąskie uliczki, zaułki, przejścia i podwórka. W skład Trogirskiej Riwiery wchodzi 20 wysp i wysepek.

Brama Północna zwana także Lądową z XVII wieku wybudowana w renesansowym stylu. Na bramie znajduje się rzeźba patrona Trogiru św. Ivana Ursini. Od strony południowej znajduje się Brama Morska z 1593r zamykająca trakt komunikacyjny. Muzeum Miejskie z historycznymi pamiątkami miasta, miejscowej arystokracji oraz lapidarium z rzeźbami z czasów rzymskich. Twierdza Kamerlengo z XV wieku to czworoboczna budowla obronna której rozpościeraja się przepiękne widoki, Baszta św. Marka z XV wieku,

Dubrownik był najdalej oddalonym celem naszej wycieczki. Gdy w dali wyłoniły się pierwsze zabudowania wszyscy wypatrywali miasta które tak bardzo było wyczekiwane.. Pierwsze zmianki o powstaniu miasta pochodzą VII w. W tej chwili liczy ono około  50-tysięcy mieszkańców. Dubrownik od wieków należał do miast bogatych dlatego powstało tak wiele świątyń, pałaców i innych pięknych budowli a zasługą ku temu był handel morski. W obawie o najazdy przez wieki budowano i rozbudowywano mury obronne. Dzięki nim miasto nigdy nie zostało zdobyte przez najeźdźców W chwili obecnej miasto żyje głównie z turystyki. Kamieniczki zbudowane są  jasnego wapienia. Dachy pokryte są czerwoną dachówką. Główna ulica jest szeroka o pięknie wypolerowanym kamieniu. Wszystkie uliczki starówki przeznaczone są tylko dla ruchu pieszego. Starówka Dubrownika jest wpisana na listę dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Po zniszczeniach z 1991/92r. UNESCO zwracało uwagę aby przy odbudowie wykorzystywano kamień z Korczuli i tradycyjne techniki budowy. Po zwiedzaniu starówki z przewodnikiem nadszedł czas na indywidualny spacer. Aby złapać oddech zrobiliśmy mała przerwę na obowiązkowe lody.

Zwiedzanie rozpoczęliśmy od bramy Pile. Tuz obok bramy znajduje się fontanna Onufrego pochodząca z 1438r. wykorzystywana jako punkt czerpania wody.  Woda płynie z 16 zamaskowanych figur. Podobno fontanna spełnia życzenia, trzeba tylko wypowiedzieć marzenie i napić się wody ze wszystkich 16 kranów. Tuż za fontanną znajduje się Zakon Klarysek w którym kształciły się dobrze urodzone uczennice. Siostry zakonne prowadziły także przytułek dla porzuconych dzieci. Obecnie mieści się tu restauracja. Przed fontanną widzimy Kościół Zbawiciela zbudowany w latach 1520-1528 który przetrwał do naszych czasów w stanie niemal idealnym.. Obok znajduję się Kościół Franciszkanów z 1317r. nad wejściem do kościoła widzimy portal Matki Boskiej z ciałem Chrystusa z 1498r.  Po bokach stoją święty Hieronim i św. Jan Chrzciciel. Pałac Sponza zbudowany w latach 1516-1522 to jeden z największych zabytków. Przez wieki zmieniał swe funkcje. Mieściły się w nim: urząd celny, skarbiec mennica, urząd miar, Akademia u Muzeum rewolucji a w tej chwili Archiwum Republiki Dubrownickiej które przechowuje cenne .pamiątki i dokumenty z historii miasta. Kolumna Orlanda z 1418r. stojąca przed wieżą zegarową  (31 m) przedstawiająca średniowiecznego rycerza jest ulubionym miejscem spotkań mieszkańców jak i turystów. W dawnych czasach w tym miejscu gońcy czytali ogłoszenia jak również kolumna służyła jako pręgierz. Przez długi czas był jedynym świeckim pomnikiem w mieściePrawe przedramię Rolanda służyło jako wzorzec standardowej jednostki miary długości (51,2 cm). Przed wieżą zegarową stoi mała fontanna Onufrego.

Panoramę  miasta i okolicę oglądałam z murów obronnych budowanych na przełomie XIII i XVII wieku na potrzeby obronne. Wejście na mury jest jedną  z największych atrakcji. Troszkę danych: długość – około 2 km, wysokość murów dochodzi do 25 m. a szerokość do 6m, 2 okrągłe wieże, 14 kwadratowych, 2 fortyfikacje i wielka forteca. Z murów obronnych możemy podziwiać czerwono - pomarańczowe dachy, wąskie uliczki,  zwartą zabudowę, Adriatyk  no i oczywiście panoramę okolicy. Dla tych co zagoszczą dłużej w Dubrowniku polecam wjazd na wzgórze, zapewne widok będzie o niebo ładniejszy od tego z murów obronnych miasta.

Neum to jedyne miasto w Bośni i Hercegowinie (BH posiada 17 km lini brzegowej) posiadające dostęp do morza. Początki miasta datowane sa na 1699r. Miasto jest odwiedzane przez turystów którzy udają się lub wracają z Dubrownika. O tę część dostępu do Adriatyku dochodziło niejednokrotnie do sporów, gdyż Chorwacja była podzielona na 2 części .  Po wojnie Chorwacja chciała odkupić wybrzeże bądź  zamienić terytorium aby scalić państwo. Nie doszło do porozumienia i w 2007r. Chorwacja podjęła decyzję aby wybudować most łączący chorwackie miasto Klek z półwyspem Pelkesac. W ten sposób chcieli ułatwić przemieszczanie się Chorwatów jak i podróżowanie turystom zagranicznym. W planach most miał być oddany w 2011r. jednak za względu na kłopoty finansowe idzie to dość opornie. Most w planach ma mieć długość 2374m, szerokość 21m, prześwit wysokości 55m aby mogły pod nim przepływać statki i promy. Jadąc wzdłuż wybrzeż widać dżwig służący do budowy mostu.

W miasteczku podczas spaceru trafiłam na jedną z trzech nekropolii : Donje Hrasno - nekropolia z II wieku, Glumina - nekropolia z III wieku i Hutovo - nekropolia z III wieku.

Split to 200 000 miasto drugie co do wielkości w Chorwacji. Jest też jednym z częściej odwiedzanym przez turystów. Największą atrakcją turystyczną jest Pałac Cesarza Rzymskiego Dioklecjana z przełomu III i IV wieku. Pałac z czterema wieżami i potężnymi murami, który w późniejszych latach został miastem to czworokąt o bokach 150x180 metrów. Pałac został zbudowany z białego wapienia, tufów i cegły. Granit i marmur sprowadzano z Grecji i Turcji. Całą budowlę podzielono na 4 części z 2 ulicami krzyżującymi się w środku. Południową część pałacu zajął cesarz na swoją siedzibę natomiast północną przeznaczył  dla cesarskiej armii i służby. Po śmierci Dioklecjana pałac stał się miejscem zesłań cesarzy i bogaczy. Po upadku imperium rzymskiego ludność miasta osiedliła się w pałacu. Od tej pory pałac stał się miastem. Poza murami pałacu możemy podziwiać katedrę, kościoły pałace a także jak w poprzednich miastach cudowne uliczki i zaułki.

Katedra św. Dujama powstała z dawnego mauzoleum Dioklecjana przy wykorzystaniu materiałów z antycznego mauzoleum. Przez następne wieki świątynia była wielokrotnie przebudowywana i  w końcowym etapie widzimy mieszankę stylów z różnych epok.

Koło wieży katedralnej siedzi egipski sfinks z czarnego granitu, jeden ze strażników grobu Dioklecjana. Rzeźba nie ma wielkich rozmiarów i nieco wyszlifowana przez czas.

Stojąca przed katedrą dzwonnica z przełomu XIII XVII w. ma 61 m wysokości, W końcu XVIII w. została rozebrana z uwagi na pogłębiający się przechył i odbudowana w 1908 r.

Pomnik biskupa Grgura Ninskiego (zasłynął on wprowadzając ojczysty język do liturgii. Dotknięcie jod palca lewej nogi przynosi szczęście.